Prière pour écarter un fléau

flamen in antiquae lucum Robiginis ibat,
exta canis flammis, exta daturus ouis.
Protinus accessi, ritus ne nescius essem;
910 edidit haec flamen uerba, Quirine, tuus:
'Aspera Robigo, parcas Cerialibus herbis,
et tremat in summa leue cacumen humo.
Tu sata sideribus caeli nutrita secundi
crescere, dum fiant falcibus apta, sinas.
915 Uis tua non leuis est: quae tu frumenta notasti,
maestus in amissis illa colonus habet;
nec uenti tantum Cereri nocuere nec imbres,
nec sic marmoreo pallet adusta gelu,
quantum si culmos Titan incalfacit udos:
920 tum locus est irae, diua timenda, tuae.
parce, precor, scabrasque manus a messibus aufer,
neue noce cultis; posse nocere sat est.
Nec teneras segetes, sed durum amplectere ferrum,
quodque potest alios perdere perde prior.
925 Utilius gladios et tela nocentia carpes:
nil opus est illis; otia mundus agit.
Sarcula nunc durusque bidens et uomer aduncus,
ruris opes, niteant; inquinet arma situs,
conatusque aliquis uagina ducere ferrum
930 adstrictum longa sentiat esse mora.
At tu ne uiola Cererem, semperque colonus
absenti possit soluere uota tibi.'
Dixerat; a dextra uillis mantele solutis
cumque meri patera turis acerra fuit.
935 Tura focis uinumque dedit fibrasque bidentis
turpiaque obscenae uidimus exta canis.
Tum mihi 'Cur detur sacris noua uictima quaeris?'
Quaesieram ' Causam percipe' flamen ait.
'Est Canis, Icarium dicunt, quo sidere moto
940 tosta sitit tellus praecipiturque seges:
pro cane sidereo canis hic imponitur arae,
et quare fiat nil nisi nomen habet.'

Ovide, Les Fastes, Livre IV